بررسی پیش بینی خودارزشیابی مرکزی و جهت گیری هدف در عملکرد تحصیلی

مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش متغیرهای خودارزشیابی مرکزی و جهت­گیری هدف در فرسودگی تحصیلی در دانش­آموزان انجام شد. روش پژوهش توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری کلیه دانش­آموزان سال سوم مشغول به تحصیل در دوره متوسطه دوم شهر تهران بودند.200 دانش­آموز دوره سوم مقطع متوسطه از شهر تهران با روش نمونه­گیری خوشه­ای چندمرحله­ای انتخاب شدند. پس از کنار گذاشتن پرسشنامه­های ناقص در نهایت 170 پرسشنامه تجزیه و تحلیل شد. ابزار­های پژوهشی شامل پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو (2007)، جهت­گیری هدف الیوت و مک گریگور (2001) و خودارزشیابی مرکزی جاج و همکاران (2003) بود. داده­ها با استفاده از ضریب همبستگی، رگرسیون همزمان و آزمون t تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که خودارزشیابی مرکزی، جهت­گیری تسلط-گرایش، عملکرد-گرایش و عملکرد-اجتناب پیش­بینی کننده­های منفی و معنادار فرسودگی تحصیلی هستند. اما جهت­گیری تسلط-اجتناب با فرسودگی تحصیلی رابطه­ای ندارد. همچنین نتایج رگرسیون همزمان نشان داد که خودارزشیابی مرکزی و جهت­گیری هدف تسلط-گرایش به ترتیب نقش منفی و معناداری در پیش­بینی فرسودگی تحصیلی دارند و در مجموع 36 درصد از واریانس فرسودگی تحصیلی را تبیین می­کنند و در نهایت یافته­های حاصل از مقایسه بین دانش­آموزان دختر و پسر در رابطه با فرسودگی تحصیلی، خودارزشیابی مرکزی و جهت­گیری هدف نشان داد که بین دو گروه تفاوتی وجود ندارد. اما در مؤلفه خستگی هیجانی از فرسودگی تحصیلی تفاوت بین دختران و پسران معنادار بود و پسران خستگی هیجانی بیشتری را در مقایسه با دختران داشتند.